تاملی درباره فیلم رستاخیز!

در روزهای اخیر هیاهو و جولان نتایج فیلم های فجر امان پایتخت را بریده است،  جشنواره هر ساله ای که برای  اکران بهترین ها می باشد!

اخیرا فیلمی در این جشنواره اکران شد، و ظاهرا بسیار مورد تقدیر و تشکر اهالی فرهنگ و هنر گردید، فیلمی از نوع روایی و تاریخی بنام « رستاخیز»  فیلمی که علاوه بر تقدیر و تشکر جامعه هنری ایران، با انتقادی های تند و صریحی از مراجع و دوستاران اهل بیت (ع) رو به رو شد. و دلیل اصلی هجمه معترضین به این فیلم نمایش دادن چهره مقدس حضرت ابوالفضل (ع) و فرزندان امام حسین (ع) است!

اینجانب نه به عنوان یک فیلم شناس و نه به عنوان یک منقتد فیلم بلکه بعنوان فردی از جنس مردم و دوستار اهل بیت و یک مسلمان! اظهار تاسف خود را از پخش فیلم هایی با چنین صحنه هایی به دوستان هنری خودم بیان میکنم ، هر چند که کارگردان این فیلم آقای احمد رضا درویش هم یکی از بهترین ها در زمره خود است، و با پشتکاری زیاد و ظرافت و زیبایی خاصی فیلم هایش را به تصویر می کشد، اما لازم است به چند نکته در جامعه شیعی ما توجه شود:

1- چهره مبارک حضرت عباس(ع) همانند چهره های درخشان ائمه اطهار (علیهما السلام) بسیار ارزنده و زیباست، و چنان زیبایی دارد، که قابل وصف و درک نمیباشد، طبق روایات نشان دادن چهره این بزرگواران مکروه و جایز نیست، چرا که آنقدر مقام و ابهت اهل بیت و حضرت عباس (ع) بالا است که، هیچ فرد و افرادی نمی توانند خودشان را به جای ایشان تصور کنند، چه برسد که تصاویر صورت مبارک این بزرگواران در سینما و رسانه ها نشان داده شود! آیا سزاوار است که چهره مبارک ایشان را فردی بازی کند که  حتی قطره کوچکی در برابر اقیانوس معرفت و زیبایی هم نیست! در مقام حضرت عباس همین بس که ائمه فرمودند: حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همگان به آن غبطه می خورند.

2- در شب عاشورا، وقتی دشمن در مقابل کاروان امام حسین (ع) حاضر شد و در راس آنها عمربن سعد شروع به داد و فریاد کرد، امام حسین (ع) به حضرت عباس (ع) فرمود:‌ برادر جان، جانم به فدایت، سوار مرکب شو و نزد این قوم برو و از ایشان سوال کن که به چه منظور آمده اند و چه می خواهند.

در این ماجرا دو نکته مهم وجود دارد یکی آنکه امام به حضرت عباس می فرماید: من فدایت شوم. این عبارت دلالت بر عظمت شخصیت عباس (ع) دارد، زیرا امام معصوم العیاذ بالله سخنی بی مورد و گزاف نمی گوید و نکته دوم آنکه، حضرت به عنوان نماینده خود عباس (ع) را به اردوی دشمن می فرستد.

روز عاشورا هنگامی که حضرت عباس (ع) از ا سب بر روی زمین افتاد، امام حسین (ع) فرمودند: (الان انکسر ظهری و قلت حیاتی) یعنی (اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد). این جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس (ع) ونقش او در پشتیبانی از امام حسین (ع) است.

امام زمان (ع)، در قسمتی از زیارتنامه ای که برای شهدای کربلا ایراد کردند، حضرت عباس (ع) را چنین مورد خطاب قرار می دهند: السلام علی ابی الفضل العباس بن امیرالمومنین المواسی اخاه بنفسه، الاخذ لغده من امسه، الفادی له،‌ الوافی الساعی الیه بمائه، المقطوعه یداه لعن الله قاتله یزید بن الرقاد الجهنی و حکیم بن طفیل الطائی.

امام زین العابدین (ع) به عبیدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب (ع) نظر افکند و اشکش جاری شد. سپس فرمود:‌ هیچ روزی بر رسول خدا (ع) سخت تر ازروز جنگ احد نبود، زیرا در آن روز عموی پیامبر، شیر خدا و رسولش حمزه بن عبدالمطلب کشته شد و بعد از آن روز بر پیامبر هیچ روزی سخت از روز جنگ موته نبود، زیرا در آن روز پسر عموی پیامبر جعفر بن ابی طالب کشته شد سپس امام زین العابدین (ع) فرمود: هیچ روزی همچون روز مصیبت حضرت امام حسین (ع) نیست که سی هزار تن در مقابل امام حسین (ع) ایستادند و می پنداشتند، که از امت اسلام هستند و هر یک از آنها می خواستند از طریق ریختن خون امام حسین (ع) به نزد پروردگار می انداخت و ایشان را موعظه می فرمود و کار را تا آنجا کشاندند که آن حضرت را از روی ظلم وجور و دشمنی به شهادت رساندند.

آنگاه امام زین العابدین (ع) فرمود:‌ خداوند حضرت عباس (ع) را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض،‌ دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که به جعفر بن ابی طالب (ع) هم دو بال عطا فرمود و به تحقیق، حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند.

حال این سوال مطرح میشود که آیا شایسته است چهره بزرگمرد آفرینش و ماه منیر بنی هاشم حضرت عباس(ع) که با هیچ فرض و خیالی قابل وصف و درک نیست و تالی تلو معصومین بزرگوار (ع) هم هست نمایش داده شود؟